BABAN KIRKUKI (Kirkuk, 1974) is een Iraaks-Nederlandse dichter en schrijver. Hij studeerde Arabisch taal en letterkunde. Baban vluchtte in 1999 uit Irak omdat zijn pen werd onderdrukt door het voormalige regime van Irak. Inmiddels woont hij zeventien jaar in Nederland. Hij debuteerde in 2006 in Nederland met Op weg naar Ararat, 29 gedichten over Koerdistan, oorlog en angst, maar ook over bergen, de winter en de woestijn. In zijn tweede bundel, Lontananza (2009) staat het verlangen naar zijn geboorteland en naar zijn eigen plek in zijn nieuwe vaderland centraal. Ook in de twee bundels die daar op volgen, Territorium en Licht onbekend, nemen zijn twee identiteiten een belangrijke plaats in. Hij ontving in 2011 het C.C.S. Crone Stipendium van de stad Utrecht. Baban Kirkuki is tevens lid van het Utrechts Dichtergilde.

 

De pers over zijn werk:

‘Hij dicht anders dan zijn Nederlandse collega’s.’
-Algemeen Dagblad

‘Absorberende hartstocht’
-Het Poëziecentrum

‘Ziba is een prachtig gedicht over verlangen en Heimwee.’
-De Volkskrant